รักวุ่นวายของคุณชายกับยัยเบ๊สุดโก๊ะ

1

 

หา!! O[]O อะไรนะพี่เฟย์ โอ๊ย! จะบ้าหรือไง จะให้ซินไปทำอะไรบ้าๆแบบนั้นอะนะ ให้ตายซินก็ไม่ทำเด็ดขาด

ฉันว้ากออกมาด้วยความโมโหก่อนจะหันไปส่งสายพิฆาตกับ พี่เฟย์ พี่ชายของฉัน -_-++

ชิส์! ให้มันได้อย่างงี้ซิ่พี่ชายช้านนนนนนนนนนน >O< ทำม๊าย...ทำมายถึงทำกับน้องสาวที่น่ารักอย่างฉันได้ก็ไม่รู้ ~กระซิกๆ~ TTOTT

โธ่! ซินก็เนาะ ก็พี่ไม่รู้นี่หว่าว่าผลมันจะออกมาเป็นแบบเนี้ยอ่ะT_T แต่พี่ก็พยายามต่อรองหาข้อแลกเปลี่ยนกับมันแล้วนะ แต่มันก็ไม่ยอมง่ะ ซินก็รู้นี่หน่าว่าพี่น่ะหวงซินอย่างกะอะไรดี ถ้าไม่จำเป็นพี่ก็ไม่อยากให้ซินไปทำอะไรแบบนี้หรอก

พี่เฟย์ว่าหน้าจ๋อย แต่ขอโทษ! อย่านึกนะว่าฉันจะหายโกรธ -_-^

ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะพี่เฟย์ คนอื่นก็มีตั้งเยอะ ทำไมไอบ้านั่นมันต้องให้ซินไปทำด้วยล่ะ

ก็ทางนั้นมันรีเควสมาอ่ะจะให้พี่ทำไงได้ ช่วยพี่หน่อยเหอะนะซินนะ แค่นี้พี่ก็อายจนจะเอาปี๊บคลุมหัวอยู่แล้วอ่ะ อย่าให้พี่ต้องผิดสัญญาอีกเลยนะน้องรัก T^T

พี่เฟย์ยังคงอ้อนวอนไม่หยุด แต่หน้าตาหล่อๆของพี่เฟย์กลับไม่ทำให้ฉันรู้สึกอยากตอบรับคำขอร้องนั่นเลยซักนิด

ก็สมควรละหล่ะ รับคำท้าเด็กรุ่นน้องแข่งบาสเพียงเพราะแค่ความหมันไส้ -_-;;^ แล้วดันแถมกติกาอีกว่าถ้าฝ่ายไหนชนะจะขออะไรจากอีกฝ่ายก็ได้ แล้วก็คงจะมั่นใจเหลือเกิ๊นว่าตัวเองจะต้องชนะ แล้วไง?!แพ้เด็ก

เป็นรุ่นพี่แท้ๆแต่กลับแพ้รุ่นน้อง เฮอะ!อายมั๊ยล่ะ?

ปกติฉันสองพี่น้องไม่เคยทับถมกันแบบนี้หรอกนะเวลาที่ต่างฝ่ายต่างมีปัญหาน่ะ แต่ปัญหาของพี่เฟย์สาเหตุนี่

มันช่าง...เกินจะรับได้จริงๆอ่ะ =*=!

มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีเว้ย ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายน่ะ เข้าใจหรือเปล่า?

เหอะ! ไม่เข้าใจ ละก็ไม่อยากเข้าใจด้วยอ่ะ ไร้สาระ!!

น่านะน้องซินจ๋า *O* ช่วยพี่เฟย์คนนี้หน่อยเถอะ แค่ช่วยไปเป็นเบ๊ให้ไอแน็คนั่นแค่เดือนเดียวเอ๊ง

อ๊าก! >^< อย่าพูดคำว่าเบ๊ได้ม๊ายเนี่ย แต่ฉันก็มีเวลาเดือดดาลแค่ไม่นานเพราะว่าต้องรีบเถียงกะพี่เฟย์ต่อ

แค่หรอพี่เฟย์?!? ให้ซินไปคอยดูแลนายแน็คบ้าบอคอแตกอะไรนั่นน่ะตั้งเดือนนึง เดือนนึงมันนานนะพี่

และนี่คือสิ่งที่พี่เฟย์ขอร้องให้ฉันไปช่วย ซึ่งก็ก็คือการไปเป็นเบ๊ เอ๊ะ!ไม่ใช่ซิ่เค้าเรียกว่าคนดูแล(หัวเด็ดฝ่าพระบาทขาดยังไงฉันก็จะไม่ยอมเรียกตัวเองว่าเบ๊เด็ดขาด เชอะส์ =^=!)

อีตานั่นมันเป็นหง่อยเปลี้ยเสียขาหรือไงพี่เฟย์ถึงต้องให้มีคนไปคอยดูแลน่ะ บอกตรงๆนะว่าสิ่งที่นายนั่นมันขอมาซินว่าโครตสิ้นคิดเลยอ่ะ -_-;^

ฉันบอกอย่างหัวเสีย -_-++ และยังรู้สึกทำใจรับกับคำขอร้องแสนเฮ็งซวยนั่นไม่ได้ ใจจริงฉันก็สงสารพี่ชายฉันอะนะก็อยากจะช่วยอยู่เหมือนกัน แต่พอเห็นสิ่งที่ต้องให้ไปช่วยเหลือแล้วบอกตรงๆว่าทำใจไม่ได้ง่ะ T_T

นะน้า~ *O* อยากได้อะไรพี่ให้ซินได้หมดเลยนะ แค่เบ๊เอง

กรี๊ดดดดดดดดดดดด >o< อย่าพูดคำว่าเบ๊ได้มั๊ยอ่ะ เจ็บปวดหัวใจYoY เค้าเรียกว่าคนดูแลต่างหากล่ะ

ต่างจากเบ๊ตรงไหนกัน?!?

เออน่า โธ่เอ๊ย!ช่วยเห็นด้วยหน่อยก็ไม่ได้หรือไงกันนะพี่เฟย์นี่!!!

ตกลงซินจะช่วยพี่มั๊ยอ่ะ *O*

พี่เฟย์พูดพลางทำตาวิ๊งๆอ้อนวอนแต่ฉันก็ยังเงียบอยู่

ช่วยพี่ชายหน่อยเด่ะน้องสาว~นะๆ~อยากได้อะไรพี่ให้หมดเลย

ซินอยากแต่งงานกับยุนโนว ดงบังชินกิ ได้ปะ?!?

-_-;;^ <<<< นี่คือสีหน้าของพี่ชายฉัน ถึงกับเหงื่อตกเชียวเรอะ 55+

อ่า...ไม่ได้เหรอ งั้น...เปลี่ยนเป็นลีทึก เอสเจก็ได้

ช่วยขออะไรที่มันเป็นไปได้หน่อยเหอะ -_-^

ล้อเล่นหรอกน่า ถึงยังไงในอนาคตเค้ากต้องแต่งงานกับซินอยู่ดี ~อิอิ~ >//<

นี่ซิน!อายุสิบเจ็ดจริงปะเนี่ย ฝันเฟื่องซะไม่มี  =_=;;^ อืมม์...แต่พี่พอรู้มานะว่าซินปลื้มไอต้นเพื่อนพี่อยู่น่ะ อยากให้อะไรมันก้าวหน้ากว่านี้ปะ?!?

ได้เหรอ *O*?!

ฉันรีบถามออกไปด้วยความไม่แน่ใจ(แต่ในดวงตากลับมีประกายวิ๊งๆ)ก็พี่เฟย์น่ะขึ้นชื่อว่าหวงน้องสาวเป็นที่หนึ่งเลยแหละใครบังอาจมาจีบฉันพี่แกไล่เช็คบิลเรียบ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ฉันครองความโสดอย่างเหนียวแน่น T^T

ได้ซิ่ถ้าซินช่วยพี่น่ะ อย่าลืมน้า~ว่าพี่กะไอต้นเป็นเพื่อนสนิทกัน บางทีถ้าซินช่วยพี่ พี่อาจจะ...

โอเค ซินตกลงช่วยพี่เฟย์ค่ะ ^_^

ฉันรีบชิงพูดขึ้นก่อนที่พี่เฟย์จะพูดจบด้วยซ้ำ นั่นจึงทำให้พี่เฟย์ยิ้มอย่างโล่งอกแต่ก็มีสีหน้าที่กังวลในคราเดียวกันก่อนจะพูดขึ้นมา

ขอบใจนะซิน ถ้ามันรังแกอะไรจนทำให้ซินทนไม่ไหวก็รีบมาบอกพี่นะ

ฉันยิ้มรับให้กับคำพูดที่แสนห่วงใยของพี่ชายคนเดียวของฉัน ^-^ ก่อนที่ฉันจะขอแยกมาที่ห้องนอนส่วนตัว งั้นก็ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการหน่อยแล้วกันนะฉันมีชื่อว่า ซิน อายุสิบเจ็ดปีกำลังค้นๆคุ้ยๆความรู้อยู่เกรดสิบเอ็ด

เรียนอยู่ที่โรงเรียนนานาชาติโอลลิแวนเดอร์ คอนแวนต์ อื้อ!พี่เฟย์ก็เรียนอยู่ที่นี่เหมือนกันนะแถมพี่ชายฉันน่ะยังอยู่ในท๊อปเท็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนอีกด้วย ว้าวๆ!ภูมิใจซะไม่มีอ่ะ ^^ แต่ก็นร๊า~มีข้อดีมันก็ต้องมีข้อเสียบ้างนั่นแหละ พี่ชายฉันน่ะเป็นคนที่หวงน้องสาวอย่างฉันเว่อร์มากๆๆๆๆๆๆๆ >O< มากๆจริงๆนะ =O=! บางทีมันก็มากจนมากเกินไปอ่ะ แต่ฉันก็ชินซะแล้วหล่ะมีคนเป็นห่วงก็ดีกว่าไม่มีชิม้า~^O^ แล้วพี่เฟย์น่ะก็เป็นพวกรักษาคำพูดแถมรักศักศรีดิ์สุดๆ ไม่รู้ว่ารักแค่ไหนรู้แค่ว่ามันแบบว่ามากมายอ่ะ  -_-;

ช่างเหอะๆ! จบเรื่องพี่เฟย์ได้แล้วมาต่อที่ฉันดีกว่า

และคติประจำตัวของฉันก็คือ ~ซ่าส์เป็นบางโอกาส ฉลาดเป็นบางเวลา บ้าเป็นพักๆ แต่น่ารักตลอดกาล~

ฮ่าๆ~ ^O^ ล้อเล่นนะจ๊ะ

 

 

เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ได้นาฬิกาปลุกอย่างพี่เฟย์มาปลุก ฉันจึงต้องรีบตื่นเพื่อไปโรงเรียน ซึ่งหลังจากที่ฉันแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนที่สุดแสนจะคิกขุอาโนเนะนั่นเสร็จแล้วก็รีบเดินลงมาหาพี่เฟย์ที่กำลังอยู่ทำหน้าหล่อรออยู่(ชมพี่ตัวเองก็เป็นเฮ้ยคนเรา!) ก่อนที่จะนั่งรถไปโรงเรียนโดยมีพี่เฟย์เป็นสารถีขับรถ ^O^ พ่อกับแม่ของฉันท่านทำธุรกิจน่ะ ไม่ค่อยจะอยู่บ้านหรอก ต้องไปดูงานที่ต่างประเทศอยู่บ่อยๆ ก็เลยมีแค่ฉันกับพี่เฟย์ที่อยู่บ้านอันมโหฬารนี่กันแค่สองคน จะมีก็แค่พวกแม่บ้านพ่อบ้านที่คุณพ่อกับคุณแม่จ้างไว้คอยดูแลบ้านก็เท่านั้นหล่ะ

พี่เฟย์ ซินต้องเริ่มไปดูแลอีตานั่นวันไหนน่ะ

พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไรก็ยังรู้สึกเซ็งๆอยู่ดีอ่ะ -_-^^

เอ่อ...วันนี้แหละ เช้านี้มันบอกให้พี่พาซินไปหามันที่โรงยิมด้วย

หา! OoO วันนี้!!!มันไม่เร็วไปหรอพี่เฟย์?!

พี่ก็ขอมันเลื่อนแล้ว แต่มันก็ไม่ยอมอ่ะ มันบอกว่าถ้าพี่ไม่พาซินมาในวันนี้มันจะไปป่าวประกาศเรื่องที่พี่แข่ง

บาสแพ้มันให้อับอายกว่าเดิมอีก T^T

พี่เฟย์พูดด้วยใบหน้าที่หมดอะไรตายอยากมากมายจนฉันอดที่จะสงสารไม่ได้

ไม่ต้องเซ็งไปหรอกน่าพี่เฟย์ กีฬามันก้มีแพ้มีชนะ พี่ก็คิดซะว่าพี่โง่เง่าไปแข่งบาสทั้งที่ตัวเองยังเก่งไม่พอก็ได้

สาบานว่านั่นคือคำปลอบใจหรอซิน -_-;?!

อื้อ ไมอ่ะ?

พี่รู้สึกว่าถูกหลอกด่าว่ะ T.T

คิดมากแล้ว ถ้าด่าซินก็ต้องบอกว่าพี่เฟย์น่ะไม่มีหัวคิด รับคำท้าเด็กแข่งบาสด้วยเหตุผลโง่ๆ แล้วก็ยัง...

พอเถอะ อย่าทำให้พี่รู้สึกแย่ไปกว่านี้เลยนะน้องรัก TOT

พี่เฟย์รีบพูดขัดขึ้นมา ก่อนจะทำหน้าเบื่อโลกเป็นการปิดท้ายเมื่อรถเข้าสู่รั้วโรงเรียน ก่อนที่จะพาฉันเดินไปที่โรงยิมเพื่อพาไปพบกับบุคคลคนนึงที่อายุเท่าฉันแต่มีสถานะที่เรียกว่า เจ้านาย อนาถชีวิตแท้ T^T

ว่าแต่อีตาบ้านั่นมันจะเจ๋งแค่ไหนกันนะที่สามารถแข่งบาสชนะพี่ชายฉันได้ทั้งที่เป็นรุ่นน้องแท้ๆอยากจะเห็นหน้าจริงเชียว

เฮ้ย!ไอแน็คฉันพาน้องสาวฉันมาแล้ว

เมื่อมาถึงโรงยิมพี่เฟย์ก็ตะโกนบอกผู้ชายคนหนึ่งที่แต่งชุดกีฬากำลังหันหลังให้ฉันและพี่เฟย์อยู่แต่กลับชู๊ตบาสลงห่วงอย่างสวยงาม >_<

และเมื่ออีตานั่นหันมาเท่านั้นฉันก็เหมือนตกอยู่ในภวังค์ทันที //O_O// เขาหล่ออย่างร้ายกาจมากเลยอ่ะ >//< ผมรากไทรสีน้ำตาลประกายแดงที่ยาวระต้นคอ กับหน้าขาวใสเด้งเว่อร์มั่กมากกกกกก  แล้วไหนจะริมฝีปากบางได้รูปสีชมพูอ่อนๆนั่นอีก ให้ตายเหอะ!นายตกมาจากสวรรค์ปะเนี่ย!?! -/////-

อืม

อีตานั่นตอบรับคำอย่างสั้นๆ เอ๊ะ!แต่เขาชื่อว่าอะไรนะ @_@ อ้อ!เขาชื่อแน็ค ฉันจำได้แล้ว

แล้วจะให้ฉันทำไงต่อ

พี่เฟย์ถามขึ้นมาเมื่อแน็คเดินมาหยุดตรงหน้าพอดี หวาย~>//< หล่อจนฉันจะเป็นลมแล้ววววววววว

พี่ก็กลับไปซิ่

ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ถูกกับพี่เฟย์แต่ก็ยังนับว่ามีมารยาทพอที่ยังเรียกพี่เฟย์ว่าพี่อยู่~อิอิ~หล่อแล้วยังมีมารยาทอีก

ฉันขอบอกแกก่อนไว้เลยนะไอแน็ค! ว่าห้ามรังแกน้องสาวฉันแบบรุนแรงเกินไป

พี่เฟย์บอกแน็คก่อนจะหันหน้ามาหาฉัน

พี่ไปแล้วนะซิน มีอะไรโทรหาพี่ได้นะ

ฉันยิ้มให้พี่เฟย์ก่อนจะพยักหน้ารับ ก็บอกแล้วงไงว่าพี่เฟย์น่ะเค้าทั้งห่วงทั้งหวงฉันอย่างกะอะไรดี ~เฮ้อ~ว่าแต่ว่าพี่เฟย์ก็ออกไปแล้ว แล้ว..............................ฉันล่ะ?!?

เธอชื่อซินใช่มั๊ย?

ฉันพยักหน้าแทนคำตอบก่อนจะยิ้มให้เขา

พี่ชายเธอคงจะบอกแล้วซิ่นะว่าเธอจะต้องมาทำอะไร

ฉันพยักหน้าหงึกหงึกแทนคำตอบอีกครั้ง

เธอลืมเอาปากมาหรือเปล่าน่ะ ถามอะไรไปก็เอาแต่พยักหน้า งี่เง่าจริงๆ!! เออ!หิวน้ำว่ะ เดินไปซื้อน้ำให้ฉันหน่อยดิ๊ นี่เงิน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >O< ฉันขอถอนคำพูดที่ตะกี๊นี้บอกว่าเขามีมารยาทนะ ไอบ้าเอ๊ย!!! ชึ่ย!แต่ฉันก็ต้องจำใจเดินออกมาซื่อน้ำให้ไอปากเสียนั่น กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ! >_< ฉันอยากพ่นไฟ~ก๊าซซซซซซซ!

เอ้า! น้ำของนายอ่ะ

ฉันบอกก่อนจะรีบยัดน้ำใส่มือเค้าที่นั่งรออยู่ แต่อีตานั่นกลับไม่ยอมจับแก้วทำให้เมื่อฉันปล่อยแก้วน้ำ มันจึง...ตกสู่เบื้องล่างและเบื้องล่างที่ว่าก็คือขาของไอปากเสียผู้มีมารยาทน้อยนามว่าแน็คนั่นเอง  ฮ่าๆๆ~สะใจ!! ^O^

เธอทำอะไรลงไปเนี่ยยัยบ้า!!

แน็คโวยวายทันทีที่น้ำตกลงไปที่ขาเขา ~อิอิ~ เปียกหมดเลย ^^

อ้าว! O_o ก็แล้วนายทำไมไม่รับแก้วน้ำล่ะ ฉันก็นึกว่านายรับไปแล้วก็เลยปล่อยมืออ่ะ ฉันไม่ผิดนร๊า~

เขามองหน้าฉันด้วยใบหน้าที่หงุดหงิดอย่างแรงก่อนจะตลาดออกมาเสียงดังลั่น

นี่มันเป็นความผิดของเธอ เพราะฉะนั้นเธอรีบเอาเสื้อผ้าฉันไปซักเดี๋ยวนี้เลยนะ

อะไรเนี่ยยยยยยยยย?! OoO มันไม่ใช่ความผิดของฉันซักจี๊ดนึงเลยนะ

ไม่ต้องมาคิดในใจว่าตัวเองไม่ผิด ยังไงเธอก็ต้องเอาไปซัก

ชิส์! เกลียดคนรู้ทัน -/\-

เออๆ เดี๋ยวเอาไปซักให้ก็ได้ นายก็รีบไปเปลี่ยนชุดซิ่ เดี๋ยวฉันเอาไปซักให้ที่บ้านแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เอามาให้

ไม่ได้!! เธอต้องซักวันนี้!ตอนนี้!เดี๋ยวนี้ด้วย!เพราะฉันต้องใช้ชุดตอนกลางวันอีก

นายจะบ้าเหรอไงนี่มันจะเข้าแถวแล้วนะ แล้วที่สำคัญนายจะให้ฉันไปซักที่ไหนยะอีตาบ้า!!

ฉันแหวขึ้นอย่างโมโห

ก็เครื่องซักผ้าในห้องชมรมไง ถ้าซักไม่เสร็จเธอก็ไม่ต้องไปเข้าแถว

อ๊าย!ได้ไงอ่ะ

ไม่ได้ก็ไม่ต้องได้ ไปซักซะ เร็ว!!!

ช้านเกลียดนายอีตาคนนิสัยไม่ดี แงๆ Y_Y ทำไมฉันจะต้องมาทำอะไรพวกนี้ด้วยเนี่ย โฮๆ~T^T อยู่บ้านฉันยังไม่ได้ทำอะไรแบบนี้เลยนะ แล้วนายเป็นคร๊าย~นายเป็นคราย TOT ฮือ~แล้วดูซิเนี่ยแถวเถิวก็ไม่ได้เข้า วันนี้มันวันนรกแตกหรือไงเนี่ย =_=;;^^

 

2

 

และด้วยความที่ทั้งพ่อและแม่รวมทั้งพี่เฟย์ที่เลี้ยงดูฉันอย่างดีเกินไป -_-; ทำให้ฉันทำงานบ้านไม่เป็นซักอย่าง

ไม่เป็นจริงๆนะ =O=;^ จะได้ก็แค่กวาดๆถูๆเพียงเล็กน้อย แต่ชุดของนายนั่นก็ซักเสร็จเรียบร้อยด้วยฝีมือ

ของ........แม่บ้านที่มาทำความสะอาดอยู่แถวๆโรงยิมซึ่งฉันต้องจ้างป้าแกซักด้วยเงินหนึ่งพันบาทถ้วน =O=!! โอ้!บุดด้าเบรส โก่งราคากันมากไปแล้ว =_=;;; (แต่ส่วนมากเด็กโรงเรียนนี่มักมีอันจะกินกันทั้งนั้น) และจากการคาดการณ์คาดว่าเวลานี้ก็คงจะเข้าแถวใกล้เสร็จแล้ว เชอะส์!ทีตัวเองยังไปเข้าแถวได้แต่มาสั่งให้ฉันอยู่ที่นี่

ไอคนเห็นแก่ตัวเอ๊ย!! ฉันรีบวิ่งไปทางหลังโรงยิมเพื่อที่จะออกไป แต่แล้ว.....

เดี๋ยว!เธอหนีเข้าแถวใช่มั๊ย?

ซ...ซิสเตอร์ดาริกา อ๊าก!!O_o ฟ้ากลั่นแกล้งช้าน~ทำไมต้องส่งซิสเตอร์ฝ่ายปกครองผู้มีนิสัยโหดเหี้ยมเยี่ยงนี้มายืนอยู่ตรงหน้าฉันด้วย ไม่ยุติธรรมอ่ะ แง~TOT

ป...เปล่านะคะซิสเตอร์ น...หนู...เอ่อ...

จะให้ฉันบอกแกว่าไงเนี่ย

เธอไม่ต้องแก้ตัวเลยนะ มานี่เลย!โทษฐานที่รักโรงยิมมากกว่าการเข้าแถว งั้นเธอก็ถูพื้นโรงยิมทั้งหมดนี่ด้วยแล้วกัน ไม่เสร็จไม่ต้องเข้าเรียน!!!

ต...แต่หนู...

ไม่ต้องเถียง รีบทำซะ

ค่ะ T^T

พระเจ้าไม่เข้าใจฉัน YoY อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!

ฉันไม่สามารถปฏิเสธใครได้เลยใช่มั๊ย และฉันก็ต้องจำใจถูพื้นโรงยิมเวรๆนี่ซะ ก่อนที่วันนี้ฉันจะไม่มีโอกาสได้เข้าเรียนในวันนี้ Y^Y

อ...อ้าว!เธอยังอยู่อีกเรอะ แหม...ฉันบอกว่าแค่ซักชุดกีฬา ไม่ต้องใจดีมาถูโรงยิมให้หรอก ^^

เขาพูดแล้วยิ้ม ซึ่งฉันยืนยันได้ว่ามันดูดีมาก >_< แล้วระหว่างนั้นก็มีคนโทรมาหาฉันพอดี

~นอมู ปันจั๊ก ปันจัก นุนี พู-ชยอ No No No No No นอมูกัมจั๊ก กัมจั๊ก โนล-ลัน นานึน Oh Oh Oh Oh Oh นอมู จาลิด จาลิด โมมี ตอล-ลยอ Gee Gee Gee Gee Gee มอด-จอกึน นุนผิด Oh Yeah โชอึน ฮยางกี Oh Yeah Oh Yeah~

เออ!ว่าไงเดียร์

ยัยเดียร์คือเพื่อนสนิทฉันเองน่ะ

(แกอยู่ไหนเนี่ย ไม่มาโรงเรียนหรือไง?!)

มา แต่เดี๋ยวอาจจะเข้าช้าหน่อย

(ไมอ่ะ?!)

เรื่องมันยาวว่ะ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังทีหลัง เออ!งั้นแค่นี้ก่อนนะเดียร์)

(ด...เดี๋ยว...)

ไม่ทันละหล่ะเพื่อนรัก T^T ฉันรีบก้มหน้าก้มตาถูพื้นต่อโดยลืมไปว่าอีตาปีศาจหล่อร้ายกาจนี่ยังยืนอยู่

ทำไมเธอต้องมาถูพื้นด้วยล่ะ?

แล้วแน็คก็ถามขึ้น เชอะส์!นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก

ตอบซิ่วะยัยบ้านี่

สาบานว่านั่นคือคำพูดที่ใช้พูดกะผู้หญิงเรอะ -_-++

ฉันถูกทำโทษ เพราะซิสเตอร์ดาริกาเข้าใจผิดคิดว่าฉันโดดเข้าแถว ก็เลยต้องมาถูพื้นไงล่ะ ชิส์!

ถ้าฉันไม่ตาฝาด ฉันว่าฉันเห็นสีหน้าที่เหมือนสำนึกผิดจากเขานะ แต่ก็คงจะตาฝาดแหละ เพราะตอนนี้อีตานั่นมันกลับมาทำหน้าหล่อกวนประสาทเหมือนเดิมแล้ว

เฮอะ!สมน้ำหน้า อยากโง่ทำน้ำหกใส่เสื้อผ้าฉันทำไมกัน

จ้ะ พ่อคนฉลาด =_=^

และฉันก็ก้มหน้าก้มตาถูพื้นต่อไปโดยไม่สนใจบุคคลที่ไม่รู้จะพล่ามว่าอะไรฉันนักหนา ทั้งที่มันก็แค่เรื่องโดนทำโทษแต่อีตานี่กลับยืนบ่นอย่างกะฉันไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจงั้นแหละ แล้วไม่รู้ไม่มีวิชาเรียนหรือยังไงกันมายืนบ่นชาวบ้านเค้าอยู่ได้ น่ารำคาญ!! จนกระทั่งเค้าเรียกเด็ก มอต้น คนนึงที่กำลังจะเดินผ่านไปจากโรงยิม

เฮ๊ย!แกช่วยถูพื้นโรงยิมเวรตะไลนี่ให้หน่อยดิ๊ เห็นยัยนี่ถูแล้วรกลูกตาว่ะ

แน็คบอกเด็กคนนั้นด้วยอารมณ์ที่ดูเหมือนหงุดหงิดอะไรซักอย่าง

แต่ผมกำลังจะไปเรียนนะครับ

แกรู้ใช่มั๊ยว่าฉันเป็นยังไงในโรงเรียนนี้?!

อ...เอ่อ...ครับ ถูก็ถูครับ TOT

เด็กคนนั้นเดินมาขอไม้ถูพื้นจากไปถูอย่างเร็ว อีตานี่มันทำไมเป็นคนแบบนี้เนี่ย? =O= พอเห็นอย่างงั้นฉันจึงรีบไปขอไม้ถูคืน แต่แน็คกลับลากฉันออกมาจากโรงยิมแทน

เธอรีบไปเรียนได้แล้วไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอละ แล้วเดี๋ยวตอนกลางวันมารอฉันที่หน้าห้องเรียนด้วย ฉันอยู่ห้องจีนะแล้วเดี๋ยวไปกินข้าวพร้อมกัน ถ้าเธอไม่มาฉันจะไปลากเธอมาเอง!!!

(ในหนึ่งสายชั้นโรงเรียนของฉันจะมีเจ็ดห้องคือห้อง เอ-จี)

เชอะส์!ใครไปก็โง่แล้ว แต่ตอนนี้ฉันรีบไปเรียนดีกว่านี่มันก็เลยมาหลายคาบแล้วด้วยอ่ะ แต่พอไปถึงปรากฏว่าอาจารย์มีประชุมด่วน ฮ่าๆ~สบายเลย ยัยเดียร์ซักไซ้ฉันเป็นการใหญ่ซึ่งฉันก็เล่าความจริงให้มันฟังทุกอย่าง ทั้งฉันและยัยเดียร์ก็ไม่รู้จักนายแน็คมาตั้งแต่แรกหรอก แต่มารู้ทีหลังจากเพื่อนคนอื่นว่านายนั่นก็เป็นคนดังคนหนึ่งของ

โรงเรียนเหมือนกันด้วยรูปร่างหน้าตาที่แสนเพอร์เฟ็คต์ เป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียน(และฉันก็คิดได้ว่าพี่ชายฉันน่ะสิ้นคิดมากที่ท้านักกีฬาของโรงเรียนแข่งบาส -_-;;^) แถมเรื่องชกต่อยก็ไม่แพ้ใครอีกถึงว่าซิ่นะน้อง

 มอต้น คนนั้นถึงได้กลัว จริงๆฉันกะยัยเดียร์ก็ไม่ได้ดึกดำบรรพ์ขนาดที่ว่าไม่รู้เรื่องอะไรในโรงเรียนเลยหรอกนะเพียงแต่ว่าฉันสองคนมันเป็นประเภทพวกไม่ใส่ใจสิ่งรอบข้างน่ะ ไม่สนใจเลยจริงๆนะ! =O=!! เพราะไม่รู้จะสนใจให้ได้อะไรในเมื่อสนใจแล้วก็ไม่ได้ทำให้เรียนเก่งขึ้นซักหน่อย ^^ และแล้วอาจารย์ก็หายไปครบคาบเรียนในช่วงเช้า เออเนาะ!ฉันเสียค่าเทอมตั้งแพงมานั่งเล่นไงเนี่ย

พี่เดียร์ พี่ซิน ไปกินข้าวกันค่ะ ^O^

ที่รัก อ้อ!ชื่อน้องสาวยัยเดียร์มันน่ะ (เดียร์เป็นภาษาอังกฤษ ส่วน ที่รัก เป็นภาษาไทยเป็นพี่น้องที่มีชื่อคนละชื่อแต่ความหมายเดียวกัน เจ๋งใช่มั๊ยล่ะ? ^^) ที่รักมาชวนฉันกะเดียร์ไปกินข้าวด้วยกันน่ะ ก็น้องสาวยัยเดียร์ไม่ยอมคบใครเลยจะมีก็แค่ มะตูม เพื่อนชายคนสนิทแค่คนเดียวตอนแรกฉันนึกว่าที่รักกะมะตูมเป็นแฟนกัน แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ง่ะ แล้วที่รักมันก็ไม่ยอมคบใครด้วยนะทั้งที่เป็นคนน่ารักมากมาย เอ๊ะ!ละฉันมัวพรรณนาอะไรเนี่ย ไปกินข้าวดีกว่า ^_^ แต่แล้วระหว่างที่ฉันกำลังกินข้าวอยู่นั้นเหตุการณ์ไม่คาดคาดฝันก็เกิดขึ้นจนได้เมื่ออยู่ๆร่างของฉันถูกกระชากให้ลุกออกจากโต๊ะอย่างแรง

ฉันบอกให้เธอไปรอที่หน้าห้อง ทำไมไม่ไปหะ!?!

อ๊าย>O< อีตาแน็คนั่นเองอ่ะ ตายแน่เลยฉัน

ก...ก็...ก็ฉันไม่อยากไปอ่ะ T^T

ถึงไม่อยากไปเธอก็ต้องไป เพราะเธอเป็นเบ๊ฉัน สั่งอะไรเธอก็ต้องทำ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด~เจ็บปวดๆๆๆๆๆๆ ฉันไม่ใช่เบ๊ของนายนะ(ก็บอกแล้วไงว่ายังไงฉันจะไม่เรียกตัวเองว่าเบ๊เด็ดขาด)แล้วดูซิน่ะ มาแฉกันในโรงอาหารตอนกลางวันแบบนี้ ฮือ~ซินกรีดร้อง T_T;;

เออๆๆ จะไปกินข้าวก็ไปซิ่ ยอมแล้ว T//T

ฉันบอกอย่างยอมแพ้ในที่สุดก่อนที่จะถูกอีตาแน็คลากออกไปท่ามกลางสายตาที่งงงวยของทุกคน TOT

 

 

ตอนเย็นพี่เฟย์มายืนรอฉันที่หน้าห้องเรียนและพอเห็นหน้าพี่เฟย์ฉันก็แทบจะร้องไห้ทันที T^T พี่เฟย์บอกว่ารู้เรื่องตอนกลางวันแล้ว แล้วก็ไปด่าแน็คมาแล้วด้วย =_=^ พี่เฟย์จึงพาฉันไปเลี้ยงไอติมเป็นการปลอบใจและที่สำคัญพี่เฟย์ก็พาพี่ต้นมาด้วยแหละ อ๊าง >//< ฉันน่ะแทบจะไม่กล้ากระเดือกไอติมเข้าไปเลยหล่ะ ก็มันเขินอ่ะคนอะไรก็ไม่รู้ยิ่งมองยิ่งน่ารักยิ่งมองยิ่งโดนใจ -////-เวลายิ้มจนเห็นเหล็กจัดฟันสีชมพูที่อยู่ด้านในฉันก็ยิ่งกรี๊ด

~เฮ้อ~อย่างน้อยวันนี้ก็ยังมีเรื่องดีๆอะนะ ^O^ แต่เมื่อฉันกลับมาถึงบ้าน ความเซ็งก็เข้าครอบงำฉันอีกครั้งนึง

ยิ่งพอถึงถึงหน้าหล่อๆอีตาบ้านั่นฉันก็ยิ่งโมโห ชิส์!ทุกอย่างมันเป็นเพราะนายคนเดียวเลยอีตาบ้า ถ้านายไม่สั่งให้ฉันซักชุดกีฬาให้นายตอนเข้าแถวอาจารย์ก็คงไม่มาเจอฉันจนต้องโดนทำโทษถูพื้นโรงยิมซะเมื่อยตุ้มแบบนี้หรอก เชอส์ๆๆๆๆๆๆๆๆ!!แถมยังไปทำตัวเด่นในโรงอาหารอีก อ๊ากกกกกก!!>O< ช้านอยากจะบ้าตาย T^T

ซินจะไปนอนแล้วนะพี่เฟย์ วันนี้ถูโรงยิมจนเมื่อยไปหมดเลยอ่ะ -_-;;;;;;^^

ฉันบอกอย่างเหนื่อยอ่อนในเรี่ยวแรงทั้งกายและใจ บางทีมันอาจจะเป็นเพราะว่าฉันไม่เคยต้องทำอะไรแบบนี้ก็ได้มั้งให้ไปทำอะไรงานนิดๆหน่อยๆก็เลยเหนื่อย เฮ้อ~-_-;^ และหลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จและกะว่าจะไปเข้าเน็ตดูข่าวเกี่ยวกับ ดงบังชนกิกับเอสเจที่รักของฉันแต่พอลองนอนเล่นแป๊บเดียวก็ยื้อกับความง่วงไม่ไหว จนต้องขอนอนก่อนหวังว่าพรุ่งนี้ฉันคงลืมเรื่องบ้าๆนี่ได้หมดนะ~เฮ้อ~

 

 

เช้าวันใหม่ของฉันที่โรงเรียนเริ่มต้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักเมื่ออีตาบ้าแน็คมาลากฉันไปใช้งานแต่เช้าเลย =_=;^

เดินให้มันเร็วๆหน่อยเซ่!

ไมไม่มาลองถือของพะรุงพะรังแบบฉันแล้วเดินดูเล่า แล้วนายจะรู้ว่ามันเดินเร็วได้ที่ไหนกันอีตาบ้า!! >.<

ฮือๆๆๆ~T^T ฉันต้องมาคอยหอบสัมภาระบ้าบอของแน็คทั้งกระเป๋าเป้ทั้งลูกบาสแล้วก็หนังสือเรียนอีกสองสามเล่มรวมถึงถุงขนมมากมายก่ายกองที่ไม่รู้ว่าเขาจะเอามาทำไมกัน

นี่!วันนี้ฉันมีขนมมาแจกด้วย ใครอยากจะกินก็มาเอาไป อยู่กับยัยนี่น่ะ

พอเดินเข้ามาถึงบริเวรสวนหย่อมของโรงเรียนซึ่งก็มีนักเรียนเยอะอยู่เหมือนกัน เขาหันไปบอกทุกคนก่อนที่จะชี้มาที่ฉันว่าเป็นคนที่ถือถุงขนมอยู่

กรี๊ด~พี่แน็คเอาขนมมาแจกด้วยหล่ะ คนอะไรหล่อแล้วยังใจดีอีก >//<

ฉันจะไม่ยอมกินขนมถุงนั้นเลยกะจะเก็บไว้เป็นที่ระลึกอ่ะ กรี๊ดดดดดด >O<

แต่ฉันจะกินนะการที่มีขนมของพี่แน็คอยู่ในกระเพาะน้อยๆของฉันมันวิเศษมาก >_<//

พี่แน็คหล่อมากค่า~///^O^///

ฉันถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียวเมื่อได้ยินสิ่งที่ยัยพวกนี้พูดขึ้นมา เหวอ! O_o? อะไรมันจะขนาดนั้นวะ โอเค!ฉันก็พอจะรู้มาจากเพื่อนๆบางคนเหมือนกันว่าแน็คก็ค่อนข้างจะเด่นดังละลายใจสาวๆอยู่ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะมากขนาดนี้ อีตานี่มันมีอะไรน่าสนใจตรงไหนเนี่ย ฉันเห็นดีแต่ขี้เก๊กไปวันๆนั่นแหละ แต่แล้วความคิดของฉันก็ต้องดับวูบลงเมื่ออยู่ๆก็มีมือมาดึงทึ้งถุงขนมของแน็คโดยไม่ได้สนใจฉันที่ยังยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ โอ๊ย!ยัยพวกนี้นี่มันบ้าผู้ชายขั้นรุนแรงแล้วนะเนี่ย>_<

ยัยพวกฮิสทีเลียทั้งหลายแหล่เข้ามาแย่งขนมจากฉันก่อนจะเบียดๆจนฉัน...ล้มจนได้ ยัยพวกบ้าเอ๊ย!!! ฉันรีบหันไปมองตัวต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องมานั่งจุ้มปุ๊กแบบนี้ หัวเราะ!หะ!ที่ฉันเป็นแบบนี้นายมีความสุขหรอเนี่ย ?!!!

ฉันรีบลุกขึ้นก่อนจะปัดกระโปรงที่เปื้อนฝุ่นอยู่เล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองค้อนอีตานั่นซะวงใหญ่

นี่นายจงใจแกล้งฉันเหรอเนี่ย?!

เขาไม่ตอบอะไรได้แต่ยักไหล่ก่อนจะยิ้มบางๆ ฉันก็เลยพูดต่อทันที

นอกจากนายจะแกล้งให้ฉันถือของมาเหมือนอีบ้าหอบฟางแล้ว นายยังตั้งใจเอาขนมมาแจกยัยพวกนี้ก็เพื่อให้บรรดาแฟนคลับของนายมารุมทึ้งดึงแกล้งจนฉันล้มแบบนี้ใช่มั๊ยเนี่ย?!

อ่าฮะ ^_^

ยัง!ยังมีหน้ามายิ้มยอมรับอีก

นายนี่มัน...

ฉันชี้หน้าเขาแทนเพราะไม่รู้จะสรรหาคำว่าอะไรมาด่าดี แค้นโว้ยยยยยยยยยยย >O<++

อีตานั่นยังหัวเราะอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ฉันจึงรีบเดินเลี่ยงเขาออกมาเพราะใกล้จะได้เวลาเข้าแถวพอดี ให้ตาย!!ตอนนี้ฉันรู้สึกเกลียดเขามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย  ฮึ่มๆๆๆ! -_-++

 

 

3

 

เช้าวันนี้ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์ที่มันแสนจะสดชื่น~แจ่มใส ^O^ อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อวานนี้แม้ว่าฉันจะรู้สึกเพลียมากแต่ฉันก็หลับไปตั้งแต่ช่วงหัวค่ำก็เลยรู้สึกว่ามันได้นอนเต็มที่หล่ะมั้ง ^_^  

 ~นอมู ปันจั๊ก ปันจัก นุนี พู-ชยอ No No No No No นอมูกัมจั๊ก กัมจั๊ก โนล-ลัน นานึน Oh Oh Oh Oh Oh นอมู จาลิด จาลิด โมมี ตอล-ลยอ Gee Gee Gee Gee Gee มอด-จอกึน นุนผิด Oh Yeah โชอึน ฮยางกี Oh Yeah Oh Yeah~

ใครโทรมาแต่เช้ากันเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย คนจะนอนโว้ย! -_-+

ฮัลโหล

ฉันกดรับทั้งที่ยังไม่ได้ดูเบอร์ด้วยซ้ำไป

(โหย! ผู้หญิงอะไรวะเนี่ย นอนตื่นสายเป็นบ้า)

พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบดูที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือทันทีแต่ปรากฎว่ามันเป็นเบอร์แปลกซึ่งไม่ได้เมมชื่อเอาไว้

นายเป็นใครเนี่ย!?!

(ฉันก็เป็นเจ้านายเธอไง)

อ้อ!อีตาบ้าแน็คน่ะเอง =_=;

โทรมามีอะไร เอ๊ะ!แล้วนายรู้เบอร์ฉันได้ไงเนี่ย?!

(เก็บมาจากถังขยะ)

อืม ขอบใจ -_-;;^^

แล้วมีธุระอะไรล่ะ?!

ฉันถามออกไปอีกครั้ง

(เธอเป็นเบ๊ฉันยังมีหน้ามาถามฉันแบบนี้อีกหรอ?!)

นี่!วันนี้มันเป็นวันหยุดของฉันนะ นายยังจะเกณฑ์ฉันไปใช้แรงงานอีกเหรอ โหดร้ายว่ะ T^T เอ้อ!ละฉันก็ไม่ใช่เบ๊นายด้วย ฉันเป็นแค่คนที่พี่เฟย์ขอร้องให้มาช่วยดูแลนายก็เท่านั้น)

(เธอเป็นเบ๊)

ฉันไม่ได้เป็น -_-^

(เธอเป็น)

ไม่เป็น

(เธอเป็นเบ๊ของฉัน)

ไม่ใช่นะ ฉันไม่ใช่เบ๊ บอกแล้วไงว่าแค่คนที่ดูแลน่ะ

(ต่างจากเบ๊ตรงไหนกัน?!)

พูดเหมือนพี่เฟย์เลยอ่ะ T^T เจ็บปวด!

เออๆๆๆ ช่างมันเถอะ ตกลงนายโทรมาทำไมกัน?!

พอหาเหตุผลมาแย้งไม่ได้ฉันเลยจำเป็นต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง O;;

(ออกมาข้างหน้าหน่อยได้ปะ?!)

ขี้เกียจ จะนอน

(วันจันทร์ฉันจะแฉพี่ชายเธอให้เละเลยคอยดูซิ่)

ช่างซิ่ พี่ฉันอาย ไม่ใช่ฉันอาย

(พี่มันไม่ได้เรื่องยังไงน้องก็เป็นแบบนั้นจริงๆเลยนะ จะกลัวอะไรนักหนา แค่บอกให้ออกมาหาเอง)

อะไรนะ ฉันน่ะเหรอจะกลัวนาย เออ!ไปหาก็ได้ ที่ไหนล่ะ?!)

พออีตาบ้านั่นบอกสถานที่เสร็จสรรพก็วางสายไป ฉันก็เลยรีบไปอาบน้ำแต่งตัวทันที หนอย!พูดมาได้ว่าฉันกลัวนาย ไอคนไม่มีหัวคิดเอ๊ย! คิดแล้วรกสมองจริงๆรีบแต่งตัวดีกว่าฉัน ฉันเลือกใส่กางยีนส์ขาสั้นกับเสื้อสีขาวลายน้องบรายธ์ตุ๊กตาตัวโปรดของฉันเองแล้วเสริมด้วยเสื้อกั๊กสีดำ น่าจะโอเคแล้วมั้ง(ถึงบ้านของฉันจะรวยก็จริงแต่ฉันก็ไม่ได้มีรสนิยมแต่งตัวเว่อร์ที่ต้องแต่งตัวไฮโซทุกสถานการณ์เหมือนยัยคุณหนูโรคจิตลูกๆของเพื่อนแม่ฉันหรอกนะ =_=^) ฉันเองก็ขี้เกียจแต่งอะไรให้มันยุ่งยากด้วยน่ะเผื่ออีตานั่นมันจะใช้งานอะไรฉันอีก

 ~นอมู ปันจั๊ก ปันจัก นุนี พู-ชยอ No No No No No นอมูกัมจั๊ก กัมจั๊ก โนล-ลัน นานึน Oh Oh Oh Oh Oh นอมู จาลิด จาลิด โมมี ตอล-ลยอ Gee Gee Gee Gee Gee มอด-จอกึน นุนผิด Oh Yeah โชอึน ฮยางกี Oh Yeah Oh Yeah~

โธ่เว๊ย!จะโทรตามอะไรนักหนาวะอีตาปากเสียนี่

ถึงแล้วจะโทรตามอะไรนักหนายะ?!

ฉันถามเสียงห้วน

(เบ๊อย่างเธอมีสิทธิถามฉันด้วยน้ำเสียงแบบนั้นด้วยเรอะ?!)

มีไม่มีก็ถามไปแล้วแหละ ว่าแต่นายรออยู่ไหนน่ะ?

ฉันถามในขณะที่กำลังเดินเข้าห้างเซนต์ที่แน็คนัดไว้

(หน้าโรงหนัง)

ไปหาปลวกกินหรอ?!

(มาเผาศพเธอมั้ง)

งั้นก็อยู่นั่นแหละ กำลังไป อ้อ! เหลือดอกไม้จันทร์ไว้ให้ด้วยนะ อยากเผาตัวเองจนใจจะขาดอยู่แล้ว

แล้วฉันก็รีบกดวาง เชอะส์! เผาซงเผาศพ เรื่องปากเสียนี่ต้องยกให้เป็นที่หนึ่งเลยแฮะอีตานี่ -_-++

 

 

พอเดินมาถึงหน้าโรงหนัง ฉันก็สอดส่ายสายตามองหาแน็ค ไหนบอกว่ารออยู่หน้าโรงหนังไง -_-?!

~จึ๊กๆ~<<<<< เสียงสะกิด =_=;

แรงสะกิดจากบริเวณหัวไหล่ทำให้ฉันหันไปมองก็พบกับแน็คยืนทำหน้าเบื่อโลกอยู่แต่อ๊ะ!ให้ตายซิ่ วันนี้อีตานี่หล่อเว่อร์มากเลยอ่ะ ทั้งที่เขาใส่เสื้อยืดธรรมดาแต่แค่สวมแจ็คเก็ตทับลงไปก็ดูดีมากมายแล้วอ่ะ >//<

ไหนนายบอกว่ายืนรออยู่ตรงนี้?!

ไปซื้อตั๋วหนังมา

เขาบอกพร้อมชูตั๋วหนังในมือ

ฉันเกือบจะคิดว่านายหลอกฉันให้ออกมาข้างนอกแต่ตัวเองกลับนอนเล่นอยู่บ้านซะแล้วอ่ะ

ฉันดูเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรือไง -_-+++

ก็เออเซ่ะ

-_-;;++++

อ...เอ่อ ฉันพูดเล่นน่ะ

แน็คทำหน้าเอือมระอาใส่ฉันเล็กน้อยถึงปานกลาง ก่อนที่จะมองสำรวจร่างกายฉัน เชอะส์!ฉันสวยล่ะซิ่ >.<

นี่คือชุดที่เธอคิดว่าดีที่สุดแล้วหรอ?!

แน็คหรี่ตาถามฉัน

ทำไมยะ?!

ฉันรีบถามเขาออกไปทันที

ฉันว่ามันโครตสิ้นคิดเลยว่ะ

O!

แล้วนี่อะไรเนี่ย กางเกงขาสั้น นี่เธอคิดว่าขาเธอเรียวสวยเหมือนแพนเค้กหรือไงกันเนี่ย ฮู่วว์!เสียรมณ์จริงๆ

=O=::!!

อ่ะ!เอาไปซะ รีบเอาไปผูกไว้ตรงเอวนะ ฉันสงสารผู้พบเห็นน่ะ -_-//

เชอะส์!อีตาบ้าเอ๊ย มีผู้ชายที่ไหนพูดแบบนี้กับผู้หญิงบ้างเนี่ย ฉันรีบรับเสื้อแจ็คเก็ตที่อีตานั่นโยนมาให้ผูกเอวไว้ทันที พูดแบบนี้มันเสียเซลฟ์กันจริงๆนะเนี่ย T//T

แล้วตกลงมาที่นี่จะให้ทำอะไรอีกล่ะ?!

ฉันรีบถามออกไปด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

ไปดูหนังเป็นเพื่อนหน่อย =_=

หะ!O_O ดูหนัง?!

อื้อ -_-^//

แล้วนายจะทำท่าทางเขินๆนั่นทำไมน่ะ มันจะทำให้ฉันเขินไปด้วยนะยะ >//<

ก...ก็ไปซิ่ -////-

แล้วฉันกะแน็คก็มุ่งหน้าสู่โรงหนังด้วยท่าทางเขินๆและหน้าแดงทั้งคู่ แหม...ถ้าจะใช้แรงงานด้วยการให้มาช่วยดูหนังเป็นเพื่อนแบบนี้ค่อยโอเคหน่อย ^^ อิอิ~

 

 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~>O<

และนี่คือเสียงภายในโรงหนัง มันเป็นเพราะว่าก่อนที่จะเข้าโรงหนังฉันลืมถามอีตานั่นว่าเราจะดูเรื่องอะไรกัน เมื่อเข้าไปภายในโรงหนังฉันก็เลยถามเขาแต่เขากลับไม่บอก จนกระทั่งดูไปฉันก็ได้รู้ว่ามันคือ หนังผี หนังที่ฉันเกลียดที่สุด T^T กรี๊ดดดดดดดดดดดด >_< นอกจากเสียงกรี๊ดของฉันที่เป็นซาวด์เอฟเฟ็คต์แล้วยังมีเสียงของบุคคลข้างๆฉันที่พอหันมามองฉันทีไรก็ต้องหัวเราะทุกที ก็มันกลัวนี่นา ~ฮือ~ Y_Y

นายจะหัวเราะอะไรนักหนายะกะอีแค่ฉันกลัวผีเนี่ย ~กรี๊ดดดดดดดดดด >O<

ฉันหันไปกระซิบถามแน็คในขณะที่สายตาก็ยังคงดูหนังไปด้วย และจังหวะที่ผีโผล่ออกมาฉันจึงกรี๊ดแตกทันทีก่อนที่จะซุกหน้าลงไปที่ อ...เอ่อ...ไหล่อีตานั่น //// พอรู้อย่างนั้นฉันก็เลยรีบถอยห่างออกมาด้วยใบหน้าร้อนผ่าวทันที >//< เมื่อหนังจบแต่ฉันยังรู้สึกว่าความกลัวมันยังไม่หมดไป ภาพผีที่คลานบนเพดานมันหลอกหลอนฉันมากมายเลยอ่ะ T^T บรึ๋ย!!

เธอนี่มันกลัวเว่อร์จริงๆเลยนะมันไม่ได้ดูน่ากลัวขนาดนั้นซักหน่อย ^^

ก็ฉันกลัวอ่ะ โธ่!ฉันก็นึกว่านายจะกลับใจเป็นคนดีพาฉันมาเลี้ยงหนัง ที่ไหนได้หลอกฉันมาดูหนังแบบนี้ นายรู้มั๊ยว่าฉันเกลียดหนังแนวนี้ที่สุดเลย T^T

ก็เพราะรู้น่ะซิ่ ถึงได้พามาดูไง ~ฮ่าๆ~^O^

รู้? O_o นายจะรู้ได้ยังไงกัน เฮ้ย!เดี๋ยวเซ่! นายจะเดินไปไหนน่ะ กลับมาก่อน

แล้วฉันก็รีบเดินตามแน็คไป ปรากฏว่าอีตานั่นมันเดินเข้าไปในร้านเคเอฟซีแล้ว

ฉันหิว ไปซื้อให้กินหน่อยนะคุณเบ๊ นี่เงิน

เขาออกปากสั่งทันทีที่ฉันเดินมานั่งที่โต๊ะ แหม!ขอพักสักสองนาทีก็ไม่ได้นะพ่อคุณ ฉันรีบเดินไปซื้อตามที่คุณชายแน็คท่านอยากจะกิน ซึ่งตอนนี้เที่ยงแล้ว ขอบอก...ว่าแถวยาวเว่อร์มั่กมากกกกกกกกกกอ่ะ -_-;^

พอฉันได้ข